Kongregatioun vun den Tertiar-Karmelitinnen

No engem beschwéierten Ufank war den ZithaVeräin e groussen Erfolleg, an d’Zuel vun deenen, déi Hëllef gesicht hunn, huet séier déi raimlech Méiglechkeeten iwwerschratt. D’Grënner hu sech awer net nëmme mat dëse gräifbaren, praktesche Problemer befaasst, mee och mat der Fro vun der Zukunft vum Veräin. Fir seng eegen Zukunft ze sécheren, huet den ZithaVeräin Uschloss gesicht un eng Organisatioun, déi schonn etabléiert war, mee all déi sollicitéiert Organisatiounen hunn dat refuséiert. Aus deem Grond koum et zu der Grënnung vun engem eegenen Uerde mam Numm Congrégation des Soeurs du Tiers Ordre Régulier de Notre-Dame du Mont Carmel à Luxembourg – d‘Schwësteregemeinschaft vum Drëtten Uerde vun eiser léiwer Fra vum Bierg Karmel zu Lëtzebuerg – an zu der Iwwerreechung, den 2. Februar 1875, vun der Uerdenstruecht duerch de Professer Nicolas Wies. Den Uerden huet sech an der Traditioun vun de Karmeliter gesinn a gouf 1886, nach virum Doud vun der Mutter Anna Bové, u si ugeschloss. Déi lëtzebuergesch Tertiar-Karmelitinne gehéieren zum teresianesche Karmel, sinn zu Lëtzebuerg awer bekannt als d‘ZithaSchwësteren. Dësen Numm geet op déi Helleg Zitha zeréck, déi 1218 zu Lucca (Italien) gebuer gouf an zanter hirem 12. Liewensjoer bis zu hirem Doud als Déngschtmeedche bei der adeleger Famill Fatinelli geschafft huet, a sech trotz dëser Belaaschtung ëm di Aarm an ëm Leit an der Nout gekëmmert huet.

„Schafft, paakt eng Hand un! Ergräift d’Aarbecht, do wou se sech ubitt!“

(Nicolas Wies)
Mat der Welt verännere sech och d’Besoinen an d’Leed vun de Leit, an domat och d’Aarbecht vun den ZithaSchwësteren. D’Suerg ëm déi jonk Frae war den Ulooss, fir hinnen Zouflucht, Fleeg an eng Plaz am Alter, genee ewéi eng Ausbildung unzebidden. Do koum den Éischte Weltkrich an huet d’Klouschter fir d’Leit a senger Noperschaft zum Ulafpunkt bei medezinesche Problemer gemaach. D’ZithaSchwësteren hunn doropshin eng Klinick gegrënnt – de Grondstee fir déi spéider ZithaKlinick.

D’Aarbecht passt sech der Nout un

Dat wat d’Grënnerinne beweegt huet – d’Suerg ëm jonk Fraen – beweegt den Uerden nach haut. De Fokus louch dobäi awer schonn ëmmer op der Nout aus der jeeweileger Zäit. Sou hu sech aus der Ausbildung vun Déngschtmeedercher Hauswirtschaftsschoulen am ganze Land entwéckelt. Well vill jonk Mammen hu missen schaffen an eng sécher Plaz fir hir Kanner gesicht hunn, hunn d’ZithaSchwësteren elo och Crèchen ugebueden. De Besoin un Infirmièren an der ZithaKlinik huet zum Opbau vun enger Infirmièresschoul gefouert, d’Suerg ëm Gaaschtaarbechter aus frieme Länner zu der Ariichtung vu Wunnengen an d’Nout vun onbestuete jonke Mammen zu der zu der Grënnung vum Foyer Paula Bové. An d’Suerg ëm Schwësteren an Dammen am Alter huet schliisslech zu der Grënnung vun Alters- a Fleegeheemer gefouert.